وقتی پستچی نامه ای را از عزیزی به دست شما می رساند، با پستچی سابقه دوستی ندارید، بلکه آن نامه ای که پستچی به دست شما داده، عزیز است.
پدر، مادر، نزدیکان و دوستان، هرکدام پستچی هستند و آن چه از آن ها به دست ما می رسد از خیر و محبت، نامه ی خداوند است. این خنده دار نیست که آدم نامه را بگیرد و فقط از پستچی تشکر کند و آن را در جیب خود بگذارد؟ نامه را به شما می دهند که بخوانید و به نامه نگار که همان خالقتان است، پاسخ بدهید.
برگرفته از کتاب جاری حکمت از آیت الله محی الدین حائری شیرازی
خیییییییییییییلی جالب بود