آیت‌مداری آیت، نشانی حبس‌شده در پدیده‌ها از جانب خداست
یکی از دستورات اکید خدا به پیامبر (صلوات الله علیه و آله) و پیروان ایشان، استقامت بر موضع حق است.
این دستور چند بار در قرآن کریم به طور مستقیم ذکر شده است از آن جمله در سوره مبارکه هود آیه ۱۱۲که می فرماید:
«فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ وَلا تَطغَوا ۚ إِنَّهُ بِما تَعمَلونَ بَصیرٌ» «پس همان‌گونه که فرمان یافته‌ای، استقامت کن؛ و همچنین کسانی که با تو بسوی خدا آمده‌اند (باید استقامت کنند) و طغیان نکنید، که خداوند آنچه را انجام می‌دهید می‌بیند.»
اما آیت این آیه در زندگی ما وجود برف و زمین های یخ زده و ورزش های زمستانی است. برف و یخ آیت لغزش گاه های دنیاست و ورزش های زمستانی مثل اسکی روی برف، پاتیناژ، اسنو برد و ورزش هایی از این دست آیت حضور انسان در صحنه ی فعالیت های زندگی و مهارت در هنرنمایی بدون سقوط است.
اساساً استقامت زمانی معنا پیدا می کند که فرد وارد راه شود، نه این که بدون اینکه پا در مسیر بگذارد مدعی استقامت شود. ورزشکاری که پاتیناژ یا اسکی کار می کند وارد پیست یخ زده و لیز می شود، سپس در پیست به زیباترین شکل حرکات نمایشی ورزشی انجام می دهد.
به فیلم زیر که بخشی از حرکات نمایشی یک پاتیناژ کار است توجه کنید:
ورزشکاری که در پیست استقامت می کند وقتی از پیست خارج می شود باید بداند که در مزلّت (محل و مکان لغزش) های زندگی هم باید ایستادگی کند و به بهترین وجه هنرنمایی کند.
در محیط گلخانه ای نباید رشد کرد چرا که افرادی که در چنین محیط های به اصطلاح ایزوله ای رشد می کنند در کوچکترین مزلت هایی به شدت سقوط می کنند. شهید مطهری در ایام حیات خود می فرمودند: «اگر در حال عبور از یک خیابانید و قصد گذر از کوچه ای را دارید، جلوی روی شما دو مسیر است؛ کوچه ای که در آن نامحرم هست و کوچه ای که بدون عابر پیاده است، کوچه ی اول را انتخاب کنید و خود را آماده کنید که مقاومت کنید.»
نباید مثل صوفی ها بود، گوشه گیر و منزوی. اتفاقا باید پا در مسیر گذاشت و وارد صحنه شد، مثل امام خمینی(ره) که وارد صحنه ی سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و غیره شد اما در تمام این ابعاد کمترین لغزشی از او دیده نشد.
این روزها برنامه ی هسته ای ایران و استقامت یا عدم استقامت طرف ایرانی مذاکره کننده با گروه ۱+۵ این آیت را برای انسان تداعی می کند.
همیشه ی زندگی را باید پیست اسکی و پاتیناژ فرض کرد. محیط، محیط مزلت و لغزش است و استقامت نیز در بستر مزلت معنا پیدا می کند. کسی که عهدی ندارد، متعهد هم نیست پس استقامت نمی کند. کسی هست که در راه باشد و امکان لغزیدن برایش باشد وگرنه اصلا نیست.
ما زنده از آنیم که آرام نگیریم موجیم که آسودگی ما عدم ماست
و این حدیث تکان دهنده از نبیّ رحمت صلوات الله علیه و آله را همواره به یاد داشته باشیم که فرمودند سوره ی هود به خاطر آیه ی «فاستقم کما امرت و من تاب معک» مرا به خاطر و من تاب معک پیر کرد.
برگرفته از جلسه ۵۶ کلبه کودک، استاد حسن عباسی
سلام از اینکه آیت هایی که توسط استاد مطرح میشه رو در وبسایت خودتون قرار میدین بسیار متشکرم
خدا قوت
هوالحکیم
سلام افسر جوان، یه نسخه برای ظریف بفرستی بد نیست!
خدا قوت.
التماس دعا.
شیعیان نبل والزهرا درسوریه برعکس دیگر مردم ملیونی سوریه چهارسال ماندند ومقاومت کردند وتسلسم نشدند انها مجبور بودند گیاهانی که از زمین میروید را بخورند ودر اخر پیروزی عظیمی بدست اوردند که روند معادلات جنگ را به نفع سوریه تغییر داد.